محمد شجاعی جامعه‌شناس در یادداشتی نوشت: میراث فرهنگی به مجموعه‌ای از آثار، سنت‌ها، آداب‌ و رسوم، زبان‌ها، هنرها، و بناهای تاریخی گفته می‌شود که از گذشته به جا مانده و هویت فرهنگی یک جامعه را نمایان می‌سازد.

 این میراث به دو دسته کلی تقسیم می‌شود؛ میراث فرهنگی ملموس شامل بناهای تاریخی، محوطه‌های باستانی، اشیای باستانی، نقاشی‌ها، کتیبه‌ها، معماری، و سایر آثار فیزیکی است که از گذشته به یادگار مانده‌اند و  میراث فرهنگی ناملموس شامل سنت‌ها، آیین‌ها، موسیقی، رقص‌های محلی، قصه‌ها، زبان‌ها، و سایر جنبه‌های غیرمادی فرهنگ است که از نسل‌های گذشته به ارث رسیده و به شکل شفاهی یا از طریق عمل انتقال یافته‌اند.

 حفظ و نگهداری میراث‌فرهنگی وظیفه‌ای است که بر عهده دولت‌ها، سازمان‌های بین‌المللی (مانند یونسکو)، و مردم قرار دارد، اهمیت آن در این است که میراث فرهنگی پلی بین گذشته، حال و آینده است و به تقویت هویت و ارزش‌های فرهنگی کمک می‌کند.

میراث فرهنگی نقش بسیار مهمی در توسعه جوامع ایفا می‌کند، به‌ویژه در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، این نقش را می‌توان در چند جنبه مهم بررسی کرد.

توسعه اقتصادی:

 جذب گردشگر: میراث فرهنگی، چه ملموس و چه ناملموس، یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری است، گردشگران داخلی و خارجی با بازدید از مکان‌های تاریخی و شرکت در رویدادهای فرهنگی، درآمد قابل‌توجهی را برای جوامع محلی به همراه دارند.

 ایجاد فرصت‌های شغلی: مرمت و نگهداری آثار تاریخی، راهنمایی گردشگران، صنایع دستی و ارائه خدمات مرتبط با گردشگری باعث ایجاد شغل‌های متنوع می‌شود.

 تقویت صنایع محلی: فروش صنایع دستی، غذاهای محلی و سوغاتی‌ها باعث رونق کسب‌وکارهای کوچک می‌شود.

 توسعه فرهنگی و اجتماعی:

حفظ هویت فرهنگی: میراث فرهنگی به تقویت هویت جمعی و انسجام اجتماعی کمک می‌کند، شناخت گذشته و تاریخ، حس تعلق و افتخار به فرهنگ ملی را در افراد تقویت می‌کند.

 انتقال ارزش‌ها و دانش به نسل‌های آینده: میراث ناملموس مانند زبان‌ها، آیین‌ها و سنت‌ها حامل دانش و ارزش‌هایی است که انتقال آن‌ها به نسل‌های آینده ضروری است.

 تقویت همبستگی اجتماعی: مراسم، جشن‌ها و رویدادهای فرهنگی موجب گردهم‌آیی افراد و تقویت ارتباطات اجتماعی می‌شود.

 حفاظت از محیط زیست: بسیاری از آثار تاریخی و فرهنگی در تعامل با طبیعت و محیط‌زیست شکل گرفته‌اند، حفظ این آثار می‌تواند به حفاظت از محیط‌زیست و منابع طبیعی نیز کمک کند.

 تشویق به استفاده پایدار از منابع: با آگاهی از ارزش تاریخی و فرهنگی منابع، جوامع به سمت بهره‌برداری پایدار از آن‌ها سوق داده می‌شوند.

تقویت دیپلماسی فرهنگی:

 میراث فرهنگی به‌عنوان یک زبان مشترک میان ملت‌ها عمل می‌کند، تبادل فرهنگی از طریق میراث می‌تواند به بهبود روابط بین‌المللی و تقویت دیپلماسی کمک کند.

برای استفاده از میراث فرهنگی در توسعه، باید به چالش‌هایی نظیر تخریب آثار، کمبود بودجه، و عدم آگاهی عمومی رسیدگی شود، همچنین سرمایه‌گذاری در آموزش، حفاظت و بازسازی آثار ضروری است.

توسعه پایدار مفهومی است که بر تأمین نیازهای کنونی بشر بدون به خطر انداختن توانایی نسل‌های آینده برای تأمین نیازهای خود تأکید دارد، این نوع توسعه تلاش می‌کند تا تعادل میان سه بُعد اصلی را حفظ کند: اقتصاد، جامعه و محیط‌زیست ابعاد و اصول توسعه پایدار است.

توسعه پایدار و میراث فرهنگی ارتباط نزدیکی دارند، حفظ میراث فرهنگی می‌تواند هویت جوامع را تقویت کرده و به توسعه اقتصادی (مانند گردشگری پایدار) کمک کند، توسعه پایدار راهکاری برای تضمین آینده‌ای بهتر برای همه است.

انتهای پیام/